Powinni Państwo zajrzeć przede wszystkim do międzyrzeckiego zespołu muzealno-parkowego, gdzie wznoszą się ruiny zamku z XIV wieku. Z historią spotkamy się również oglądając w muzeum między innymi największą w Polsce kolekcję portretów trumiennych. Warto odwiedzić Kościół pw. św. Jana Chrzciciela – zabytek architektury gotyckiej, Kościół pw. św. Wojciecha oraz Ratusz usytuowany pośrodku Rynku Starego Miasta. Kolejnym punktem szlaku historycznego niech będzie Międzyrzecki Rejon Umocniony, który stanowi zabytek architektury obronnej.
• Muzeum w Międzyrzeczu
Powstało w 1945 roku. Mieści się w dawnej siedzibie starostów międzyrzeckich z początku XVIII wieku. W muzeum można zobaczyć zbiory z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego i kultury ludowej. Dla odwiedzających mamy również najciekawszy w Polsce zbiór portretów trumiennych, które malowane na blasze stanowiły najważniejszy element dekoracji pogrzebowej. Portrety trumienne przedstawiają szlachtę polską i napływową szlachtę niemiecką zamieszkałą w okolicy Międzyrzecza w XVII i XVIII wieku.
Kontakt: ul. Podzamcze 2, tel. / fax +48 95 7412567
• Zamek z kompleksem parkowym
Zamek jest jednym z najciekawszych zabytków Międzyrzecza. Ruiny zamku otacza fosa, wzdłuż której biegnie zachowany wał zewnętrzny dawnego podgrodzia. Został on wzniesiony za panowania Kazimierza Wielkiego na terenie dawnego grodu w XIV wieku. Zamek był siedzibą kasztelanów i starostów międzyrzeckich. W 1520 roku został on poważnie uszkodzony przez wojska brandenbuskie ciągnące na pomoc Krzyżakom. W ciągu XVI wieku poddawany był pracom renowacyjnym, których śladem są zachowane dwie artyleryjskie basteje. W czasie wojen szwedzkich w XVII wieku międzyrzeckie fortalicjum uległo dewastacji. Dopiero 1691 roku ówczesny Starosta Międzyrzecki Piotr Opaliński próbował go odbudować, prace jednak szybko zostały przerwane w związku z jego śmiercią. W 1966 roku zespół zamkowy uznany został za Pomnik Kultury Tysiąclecia Państwa.
Kontakt: ul. Podzamcze 2, tel. / fax +48 95 7412567
• Ratusz
Usytuowany w centralnym punkcie miasta, pośrodku Rynku, wzniesiony mocą przywileju Stefana Batorego w 1581 roku. Po wielokrotnych przebudowach w 1813 roku otrzymał obecny kształt.
Kontakt : Rynek 1 , tel. +48 95 7426930
• Kościół pw. św. Wojciecha
Wzniesiony został w 1834 roku. Do 1945 roku kościół był w posiadaniu ewangelików, dla kultu katolickiego poświęcony 7 grudnia 1947r. Zbudowany jest w stylu późnoklasycystycznym, jednonawowy, z dwukondygnacyjną fasadą trójosiową, zwieńczoną trójkątnym naczółkiem i wieżą z obeliskowym hełmem z pozłacanym krzyżem. W ołtarzu głównym znajduje się obraz z 1835 roku przedstawiający Chrystusa i czterech ewangelistów.
Kontakt : ul. Ogrodowa 7, tel. +48 95 7412590
• Kościół pw. św. Jana Chrzciciela z końca XV wieku
Jest jedynym zachowanym zabytkiem sakralnej architektury gotyckiej Międzyrzecza. Zachowany do dziś budynek wzniesiony został w dwóch etapach: korpus świątyni powstał w XIV wieku, natomiast prezbiterium z zakrystią, nakrywające wewnętrzne sklepienie, oraz szczyty korpusu – w pierwszej połowie XVI stulecia. Kościół jest gotycki, murowany, askarpowany, ze szczytami bogato zdobionymi blendami. Wnętrze halowe, trójnawowe, pięcioprzęsłowe.
Kontakt : ul. Spokojna 6, tel. +48 95 7412540
• Międzyrzecki Rejon Umocniony - Muzeum Fortyfikacji i Nietoperzy w Pniewie
Międzyrzecki Rejon Umocniony został zbudowany przez Niemców w latach międzywojennych i w czasie II wojny światowej w celu obrony wschodniej rubieży III Rzeszy. Fortyfikacje tworzyły system kilkudziesięciu żelbetowych bunkrów. Około 21 z nich było połączonych za pomocą podziemnych korytarzy znajdujących się na głębokości 30-50 m, tworzących istny labirynt i łącznej długości około 30 km! W roku 1980 w części Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego utworzono rezerwat faunistyczny „Nietoperek”. W roku 1998 rozszerzono go na całość MRU tworząc rezerwat „Nietoperek II”. Celem utworzenia rezerwatu była ochrona populacji zimujących w podziemiach nietoperzy. Plan ochrony rezerwatu przewiduje m.in. zamknięcie wszystkich wejść specjalnymi kratami oraz zakłada udostępnienie części MRU dla zwiedzających. Zagubione wśród lasów i pól żelbetowe bryły bunkrów, potężne stalowe kopuły i ciągnące się kilometrami rzędy betonowych słupów, tzw. „zębów smoka” – zapór przeciwczołgowych są niezwykłym elementem krajobrazu okolic Międzyrzecza. Pozostałości fortyfikacji MRU do dziś budzą podziw swym ogromem, pobudzają wyobraźnię, zachęcają do zwiedzania stanowiąc największa atrakcję turystyczną na ziemi międzyrzeckiej.
• Ośrodek Turystyczno-Wypoczynkowy „Głębokie”
Położony jest w lesie nad brzegiem malowniczego jeziora Głębokiego. Znajduje się 6 kilometrów na północ od Międzyrzecza, w pobliżu drogi krajowej nr 3 i międzynarodowej E65. Jezioro Głębokie położone jest w bliskim sąsiedztwie malowniczych wzgórz polodowcowych, jest największym i najgłębszym jeziorem zamkniętym na Pojezierzu Wielkopolskim, zajmuje ok.125 hektarów.
Kontakt : Ośrodek wypoczynkowy „Głębokie”,tel. +48 95 7412033
Warto odwiedzić także :
Bobowicko- na półwyspie jeziora Bobowicko położony jest późnobarokowy pałac – dawna siedziba rodu Dziembowskich. Przy pałacu zachowały się pozostałości dawnego folwarku oraz cmentarza rodowego z barokowymi, bogato zdobionymi płytami nagrobnymi i epitafiami.
Bukowiec – dawny zespół pałacowo-parkowy z neogotycką architekturą rezydencjonalną z XIX wieku.
Gorzyca –zachował się interesujący poewangelicki kościół ryglowy z 1736 roku. W sąsiedztwie kościoła położona jest zabytkowa płyta nagrobna z 1783 roku z bogatą ikonografią sepulkralną – dzieło kamieniarza Hartwiga. Spacerując po Gorzycy warto zobaczyć dawną rezydencję szlachecką z XVIII i XIX wieku.
Kalsko – kościół ryglowy i drewniany św. Bartłomieja z 1683 roku fundacji opata cystersów bledzewskich – Kazimierza Białobłockiego z barokowym wyposażeniem.
Kaława – w centrum wsi znajduje się barokowy kościół św. Mikołaja, wybudowany z fundacji cystersów paradyskich z późniejszym neogotyckim wyposażeniem.
Kęszyca – późnobarokowy kościół filialny św. Marcina z dobudowaną w XIX wieku neogotycką wieżą dzwonną.
Kęszyca Leśna – dawne miejsce stacjonowania wojsk radzieckich.
Kursko – dawny zespół pałacowo – parkowy. Jadąc do Kurska wąską drogą z Kęszycy warto obejrzeć most obrotowy, wiadukt kolejowy oraz umocnienia grupy warownej Schill.
Obrzyce – dzielnica Międzyrzecza – neogotycki zespół szpitalny zaprojektowany na początku XX wieku oraz przyległy park krajobrazowy ze szlachetnym drzewostanem.
Pieski – dawny zespół folwarczny z przyległym parkiem oraz interesujący neoklasycystyczny poewangelicki kościół z 1847 roku.
Pniewo – miejscowość związana z Międzyrzeckim Rejonem Umocnionym – znajduje się tam wejście do podziemnej trasy turystycznej i niewielkie muzeum nietoperzy i militariów.
Szumiąca – dawna własność klasztoru cysterskiego w Paradyżu. W miejscowości znajduje się neogotycki kościół z końca XIX wieku. Jadąc drogą z Szumiącej do Wyszanowa warto obejrzeć zabytkowy młyn wodny. Z Szumiącej łatwo także dotrzeć leśnym duktem do Paradyża oraz do rezerwatu leśnego Czarna Droga, gdzie chroni się niewielki fragment lasu pierwotnego.
Wysoka – późnobarokowy kościół św. Barbary fundacji opata paradyskiego Michała Jozefa Górczyńskiego z interesującym barokowym wyposażeniem.
Wyszanowo – w północno-zachodniej części wsi zachował się zespół pałacowo-parkowy. Na wschód od pałacu położony jest późnobarokowy kościół św. Józefa z dawnym wyposażeniem kościoła Rezydencji Jezuickiej w Międzyrzeczu. Na południowej ścianie kościoła zachował się zegar słoneczny.
